Opruimwoede

Ik heb last van een onbedwingbare behoefte om op te ruimen, dus het zal wel januari zijn. Alles moet aan kant.

Eerst aan de beurt is het archief a.k.a. de stapels papier op het bureau, de foto's in de schoenendozen en de krantenknipsels in de kast. De truc is om niet alles te lezen en te bekijken. Meedogenloos moet je zijn, artikelen diagonaal scannen en dan beslissen: houden of weggooien.

Dan de kledingkast. Alles moet eruit, uitgezocht, opnieuw opgevouwen en in alfabetische volgorde weer terug.

Daarna de computer en de email. Oude berichten met oud nieuws en oude deadlines kunnen weg.

Heerlijk alles opgeruimd, leeg. Orde en duidelijkheid.

Als ik het daadwerkelijk deed.

Maar ik ken mijzelf. Als de Terminator aangespoord door Maria Rainer gooi ik alles in 1 keer overhoop. En als dan de paperassen verspreid liggen over de vloer, Sam en Dave zich hebben genesteld op de stapels kleding op het bed, is de opruimwoede weg. Plof. Ingekakt als een Haagse plumpudding.

Beter is het om te blijven zitten, even op de tanden bijten. Over een dag of twee erger ik mij niet meer aan de rommel, is de nieuwigheid van het jaar eraf. Kunnen we weer verder met de langste maand van het jaar.