Mijn mailbox zit vol met nieuwsbrieven van een organisatie. Ik interesseer mij voor die organisatie. Ze doen goed werk. Laatst las ik dat ze vrijwilligers zoeken. Dat kan heel nuttig zijn, begrijp ik uit hun vele oproepen. Mijn netwerk wordt er groter van. Ik word aantrekkelijker op de arbeidsmarkt.
Waarom niet, dacht ik?
Binnen een uur had ik mijn motivatie bij elkaar geschraapt. Als een dj die samples aan elkaar draait combineerde ik zinnen uit eerder verzonden sollicitatiebrieven. In een handomdraai had ik de juiste accenten in mijn cv gezet. Voor ik het wist waren brief en cv verzonden.
Dat is nu twee maanden geleden. Vooralsnog heb ik niets gehoord.
Niet eens een bedankje.
Ik heb het juiste e-mailadres gebruikt, ik heb het gecheckt.
Had ik meer aandacht moeten besteden aan de brief? Mijn cv?
Een vrijwilligersfunctie.
Niet eens een afwijzing.
Wel krijg ik nog steeds hun nieuwsbrief. Mijn mailbox zit er vol mee. In de laatste editie staat dat ze meer contact en binding willen met mij, de lezer van hun berichten.
Ik denk dat ik mij maar afmeld voor hun nieuwsbrief.
