Grondslagen van de Polyester filosofie

Vandaag had ik een belangrijke afspraak. Het was een afspraak waar ik een brief voor had ontvangen waarin benadrukt werd dat de deuren een kwartier voor aanvang van de afspraak dicht zouden gaan. Nou, dan weet je dat het serieus is.

Als de deuren een kwartier voor aanvang van een afspraak dichtgaan, dan zorg ik meestal dat ik een kwartier voor dat kwartier al binnen ben. En vaak calculeer ik ook wat extra reistijd, waardoor het er in de praktijk dikwijls op neer komt dat ik drie kwartier voor dat ene kwartier al aanwezig ben. 

Vandaag was geen uitzondering. 

Vlak voor de nog wagenwijd openstaande deuren, gleed mijn hand gedachteloos in de jaszak van mijn chique jas. De jas die twee jaar werkeloos in de kast had gehangen. De jas die voor het laatst het daglicht had gezien toen de wereld nog niet van Covid-19 had gehoord. Mijn vingers graaide in een leegte, geen mondkapje!

Tijdens het koortsachtig doorzoeken van alle andere chique jaszakken en daarna de duizend kleine vakjes van mijn rugtas, dacht ik aan de natuurkundige Laplace. Net als ik dacht hij een model van het universum te kunnen nabouwen om op ieder moment de toestand van het hele universum te kunnen voorspellen. Wat hij probeerde met ingewikkelde sommen en modellen, probeer ik dagelijks met veel zorgen maken. 

Wat kon ik doen? Ik had genoeg geld bij me om een hele doos mondkapjes te kopen, dan nog zou ik met ontblote mond en neus geen winkel mogen betreden. Ik zou op de drempel van de winkel kunnen staan roepen: ik wil een mondkapje! Of een voorbijganger een tientje in de hand duwen en vragen of ik diens mondkapje mocht overnemen.

Het model van Laplace is door Heisenberg en Bohr van tafel geveegd. Mijn methode van zorgen maken en tobben werkt nog steeds. Immers, na vijf zweterige en paniekerige minuten vond ik vastgeplakt op de bodem van mijn tas een verfrommeld mondkapje. Het was besmeurd met een onbestendige bruine substantie en rook een beetje weeïg, maar de elastiekjes deden het nog prima. Ik was zo tevreden dat ik bijna vergat om mij zorgen te maken over de bacteriën.