Soep van liefde

Het dagdromen heeft mijn maag in een soep van liefde veranderd. Het beïnvloed alles dat ik doe.

Hoewel in mijn fictieve relatie met Penry-Jones al binnen een week de klad kwam. Ik had het idee dat ik een blok was aan zijn been. Verveelde mij terwijl hij moorden aan het oplossen was. En als hij thuis was, voelde ik mij ongemakkelijk in ons samenzijn. Het enige dat de relatie nog een beetje spannend maakte waren dramatische gebeurtenissen. En op een gegeven moment had ik genoeg van die dollemansritten naar het ziekenhuis. In mijn dromen zijn we als vrienden uit elkaar gegaan.

Maar de soep van liefde is gebleven. Door mijn dagdromen is alles anders.

Ik maak praatjes met vreemden. Lach tegen oude vrouwtjes.  

Wachtend op de metro zie ik mensen verliefd naar elkaar kijken. In de zware warmte zie ik hun verlangende blikken. Ook al doen ze alsof ze collega's zijn, zegt zij tegen hem: 'ik moet er vandoor' en lacht hij vrolijk 'Doeg', ik weet wel beter. De lucht plakt door hun feromonen. Liefde zit in de lucht, de lucht is liefde.

Het dagdromen verandert mij in een jolige, glimlachende hippie.  

Dus doe ik er nog een schepje bovenop. Ik beweeg niet, zit alleen maar voor mij uit te staren. En kunnen Sam en Dave sinds lange tijd weer ongestoord hun roes uitslapen op mijn schoot.