20 september 2013

Het gaat maar door

Verleden week zwoor ik dat als X. eenmaal veilig terug was, ik nooit meer ontevreden zou zijn.

Nou, hij is terug hoor. Helemaal heel. Een telefoontje en een fietstocht van twintig minuten verwijderd.

En we zijn bijgepraat. En ik was echt heel erg blij.

Maar nu ben ik toch weer ontevreden.

Over andere dingen.

Het gaat maar door.

Over Cruella, bijvoorbeeld. Alleen haar gezicht al veroorzaakt onnoemelijke bitterheid in mij. En angst.

Het is iets dat alle zoogdieren hebben, denk ik. Van de week zat een poes op de stoep kommer en kwel te jammeren. Zo te horen had ze haar dag niet, en het regende ook nog. Ik ben een poosje naast haar gaan zitten. Op mijn hurken met mijn paraplu opengeklapt, zodat ze even kon schuilen. Ze gaf dankbaar kopjes. Maar als snel, leunend met haar voorpootjes op mijn bovenbeen, begon ze toch weer te klagen. Hartverscheurend maakte ze duidelijk dat de wereld aan het vergaan was. Dat kon ik toch zeker wel zien, dat zag toch iedereen, de hele wereld moet dat toch zien? Zo klonk het ongeveer.

Toen ging mijn been slapen en moest ik weer verder.

Het is allemaal zo tijdelijk. En arbitrair. Het zijn net woorden. Zoals bordeaux en beige. Of poes.

Vandaag geleerd dat het woord poes in het Afrikaans een heel erg onbeleefd woord is. Alleen de meest gevaarlijke gangsters uit de diepste lagen van de samenleving bezigen het in hun vocabulaire. Kun je het je voorstellen? Zo'n schattig woord.

Ik pak er weer een wijn bij. Nu het wat kouder wordt dacht ik aan rood. Een Bordeaux. Met knoflook-olijven, van de markt. Heb ik voorlopig weer even niets te klagen.  

1 opmerking:

  1. Hoi Benjamin,

    Ik heb je een liebster award gegeven (zie mijn blog). Ik hoop dat je 'm in ontvangst wilt nemen.

    groeten Anita

    BeantwoordenVerwijderen

Gott nytt år

Uiteindelijk is het niet te doen, besloot ik. De verwachtingen zijn te hoog. Na maanden afwezigheid, kun je maar beter gewoon weer beginnen....