Het is nog steeds Harry Potter voor en na. Inmiddels draait het eerste deel van de verfilming van het laatste boek: The Deathly Hollows. We kijken in batches van 30 minuten.
Ja, ik weet het. Het is ook tegen mijn principe om films in stukken te kijken, maar bij Potter kan het niet anders. Die films duren 2,5 uur per keer. Dat zijn hele happen uit het avondprogramma.
Dat is het punt ook niet.
Niet per sé.
Ik heb het internet afgestruind naar informatie over de drie hoofd-Potternianen. Blijkbaar hebben de acteurs die Harry, Hermione en Ron spelen daarmee zoveel geld verdiend dat ze de rest van hun leven niet meer hoeven te werken. En toch werken ze nog.
Dat vind ik perplexend. Volgens de spellingcheck geen officieel Nederlands woord, maar ik kan geen betere bedenken.
Niet onverdiend. Daniel, Emma en Rupert winnen prijzen voor hun recente acteerwerk.
Geen idee waarom mij dit zo sprakeloos maakt. Stel je voor, er staat zoveel geld op je rekening dat je niets, maar dan ook helemaal niets meer hoeft te doen.
Ik denk dat ik alleen nog maar zou slapen, koffie drinken en de krant lezen. Zelfs al beweerde Mark in zijn openingsspeech op de NSS dat we 'cannot rest on our laurels'. Nou vooruit, misschien af en toe een blogje schrijven om de vingers de nodige beweging te geven.
Dat is niet alles.
Harry en Hermione zijn nog steeds geen stelletje. Zelfs niet na die romantische scene in die immens grote tent die Hermione voortdurend uit haar handtas tovert. Ik hoop dat het nog wel gebeurt. Ik gun het ze van harte. Zie het al voor me, de 'his and hers' handdoeken van de Bijenkorf, met de initialen H&H erop geborduurd.
Soms is hopen futiel. Op internet zag ik een opmerking van J.K. waaruit ik kan afleiden dat die handdoeken met H&H er nooit zullen komen.
Nou ja. Nog een paar dagen Potterland. Dan zal ik weer eens kijken wat er gebeurt in de rest van de wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten