Wat een week.
Het begon met de foto's van de bruiloft. Gedownload op de computer van X. via the cloud, of zoiets.
Mijn god.
Hebben fotografen geen verantwoordelijkheid om mensen op hun best vast te leggen? Wie maakt er nou foto's van mensen, zittend op een stoel, onderuitgezakt, hangend in de jas, de welvaartsbuik bulkend over de dijbenen? En een onderkin met evenzoveel lagen als de bruidstaart? Foto's van mijn speech zijn ook niet echt gelukt. Ik kijk afwisselend met grote, angstige ogen. Alsof ik voor een executiepeloton sta te prediken. Of met weggedraaide pupillen. Alsof ik op het punt sta flauw te vallen.
Thuis voor de spiegel ziet het er allemaal veel beter uit. Ook voel ik mij dunner dan ik kennelijk in werkelijkheid ben. Bestaat er zoiets als het tegenovergestelde van Anorexia?
Gelukkig was er de ruzie op het werk. Halverwege de week barstte het los. Hans en Griezel blijken net zo'n hekel aan elkaar te hebben als ik. Van een afstandje is het heel helder hoe het zit. Hans voelt zich in de steek gelaten door Griezel die met Cruella aanpapt. Zeg dat dan, zou je denken. Voor de draad ermee. Maar voor de betrokkenen is het veel ingewikkelder. Er wordt een beerput van opgekropte frustraties geopend die de boel alleen maar vertroebelt.
Ik ga bijna huppelend naar het werk. Elke dag is er wel weer een nieuwe plottwist wat de soap spannender maakt. Ruzie maken is een kunst. En Hans, Griezel en Cruella bakken er helemaal niets van. Het zijn gewoon mensen. Niet heel aardige mensen, maar toch, mensen zoals jij en ik die zich ook wel eens slecht en onzeker voelen. Doet een mens goed om te beseffen dat dure Burberry kleding daarvoor geen immuniteit geeft.
En dan blijkt Nelson Mandela te zijn gestorven. Ik las het in de krant. Van zaterdag. Een etmaal is voorbij gegaan, zonder dat ik wist dat die arme man zijn sterfelijke jas heeft uitgedaan. Op Robbeneiland had hij een klein tuintje. Echt heel klein, iets van 20 bij 30 centimeter. Dat was zijn redding, heeft hij eens gezegd. Sindsdien raadt hij iedereen een tuin aan. Ter ere van hem zal ik die van mij eens opknappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten