Kantoorroddels

Ach ja. Wat zal ik zeggen? Hij is er al weer af. Nee, echt. Het is de moeite niet. Ik trek er verkeerde aandacht mee. Niets voor mij.

Het enige wat het mij heeft opgeleverd is dat ik eindelijk zeker weet dat ik geen geschiedenis wil schrijven. Ik heb er een week over nagedacht terwijl ik onbeleefde blikken in de metro moest pareren. Het is allemaal teveel gedoe. Om als een rare gewaarwording te worden opgemerkt tussen massa's andere medemensen voelt niet veilig. Ik ben er te laf voor.

Liever zit ik achter mijn pc, schaamteloos te surfen. Het is een onophoudelijke bron van informatie, dat internet. In combinatie met de magie van de Liebster Award wordt er elke week een vraag van mij beantwoord. Verleden week kwam ik erachter hoe het kantoor van Mark er van binnen uitziet. Deze week heb ik ontdekt wat zijn lunchgewoontes zijn.

Ergens in het midden van het internet zijn de wekelijkse persconferenties van de minister president terug te zien. Het is ongeveer net zo interessant als het teamoverleg met Hans en Griezel waarin ze de boodschappen uit het MT op monotone wijze opdreunen. Maar het belangrijkste heb ik onthouden: op een normale dag luncht Mark met zijn collega's.

Dat soort informatie is interessant. Nu zou ik willen weten wat ze eten en waar. En liefst ook wat er wordt besproken. Het moet heel erg gezellig zijn. Dat concludeer ik uit de manier waarop Mark in de persconferentie vertelt dat hij vandaag niet mee kon. Vanwege een 'ongebruikelijk programma' wat hij wijt aan een bezoek van de Belgische Koning aan Den Haag.

Arme man. Nu heeft hij alle kantoorroddels moeten missen.

Niet getreurd. Er is vast een plek op het internet waar die informatie is te vinden. Ik zal eens een poging wagen om die te achterhalen. Meer informatie volgt.