7 juli 2013

Vakantieherinneringen

Als je gevraagd wordt om een lift naar Schiphol te geven, vergeet dan niet te vragen hoe laat de vlucht gaat. Mijn ouders moesten vanmorgen met de eerste vlucht uit Amsterdam. Toen ik in de auto stapte, had ik geslapen, was ik met de volgende dag begonnen, terwijl de jongens en meisjes in de stad net het avondje stappen aanvingen. Twee parallelle universums in dezelfde straat.

'Er is gister een vliegtuig neergestort,' fluisterde ma in de auto. Pa lag al weer te snurken op de achterbank. Zij had de hele nacht nog geen oog dicht gedaan.

'Geen zorgen ma, vliegen is nog steeds heel veilig,' zei ik terwijl er een dure auto met 300 km/u voorbij raasde.

'En je vader wil daar een scooter huren,' zei ze.

'Leuk idee, toch?'

'Je weet hoe hij is,' zei ze, de handtas stevig tegen haar buik drukkend.

Mijn herinneringen aan de vakantie vroeger in een notendop. Ma die zich van te voren altijd druk  maakte. Om alles. 'Het is vakantie, ma. Je mag genieten,' zei ik.

Ik geloof niet dat ze het hoorde, ze zat met haar hoofd in haar tas voor de zoveelste keer de paspoorten en de tickets te zoeken.

Op Schiphol zag ze witter dan wit. 'Ik ben vergeten de voordeur op slot te doen,' zei ze. 'Ik weet het zeker. En het gas vergeten uit te draaien. En de planten,' ze stond bijna te huilen.

Gelukkig was pa uitgeslapen. 'Ben gaat het controleren,' zei hij. 'Wij gaan nu de lucht in. Zeg maar "dag Ben",' hij knipoogde naar mij. Als een mak schaap liep ma naar de douane.

Daarnet belde ze op. Ze zijn veilig geland, vertelde ze, en hebben de buurt al verkend. Het hotel voldoet aan alle dromen, het uitzicht is mooi, en het eten fantastisch. 'Morgen huren we een scooter,' riep ze enthousiast. 'Het is hier heerlijk.'

'Voorzichtig, hoor,' zei ik. Maar ze had al opgehangen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Gott nytt år

Uiteindelijk is het niet te doen, besloot ik. De verwachtingen zijn te hoog. Na maanden afwezigheid, kun je maar beter gewoon weer beginnen....