6 augustus 2016

Tips voor thuisblijvers

Zo. Ik heb even gewacht met mijn volgende blog tot de rest van Nederland op vakantie is. Nu kunnen we het er rustig over hebben.

Er is van alles tussengekomen. Zoals een vakantie met X. naar de andere kant van de wereld. Gevolgd door de re-integratie van Sam en Dave in ons huishouden. Als ik hun gemiauw goed interpreteer, hadden ze het zoooooo veeeeeel beter in het kattenpension. Het was all-inclusive met een onafgebroken lopend buffet in verschillende smaken. Opeens begrijp ik de wat melancholische blik van mijn oom wanneer hij is teruggekeerd van zijn jaarlijkse verblijf in de Heineken bar op Ibiza.

Toen werd ik gebeld door een mevrouw die mij ging uitleggen wat hormoonyoga is en geen moeite had om het V-woord veel en vaak te laten vallen. Volgens X. keek ik aan het begin van het telefoongesprek verbaasd, trok ik vervolgens een vies gezicht en gingen uiteindelijk mijn wenkbrauwen omhoog. Dat was waarschijnlijk het moment dat ik mij herinnerde dat ik een mail aan haar had gestuurd met vragen over hormoonyoga. Samengevat komt het erop neer dat ik een baarmoeder tekortkom. Dus heb ik mij aangemeld voor een cursus Spaans.

Het lijkt een klein beetje op hormoonyoga; van de tien cursisten ben ik de enige man. Maar wat misschien nog interessanter is, is dat neurosen die ik als 'behorend tot het verleden' had gefiled in een ijzeren archiefkast in mijn brein, vrijwel meteen op de eerste cursusdag de kop opstaken.

Deze mensen kan ik aan, dacht ik toen ik de grijze geföhnde haren van mijn klasgenoten zag.

Na drie cursusdagen blijk ik toch niet de beste van de klas. Maar gelukkig ben ik niet slechter dan die mevrouw die nooit haar huiswerk maakt omdat ze het te veel vindt en daarnaast een heel leuk en druk sociaal leven leidt. 

Ik doe het voor mijzelf, denk ik als ik de vocabulario uit mijn hoofd probeer te leren. Toch wil ik de lerares niet teleurstellen.

Zo gaan die dingen, zou mijn tante zeggen.

Queres tomar algo?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Gott nytt år

Uiteindelijk is het niet te doen, besloot ik. De verwachtingen zijn te hoog. Na maanden afwezigheid, kun je maar beter gewoon weer beginnen....