Augustus is niet mijn favoriete maand. Er daalt dan zo'n onrustige onvrede op mij neer. Misschien omdat ik volgens mijn instinct nog steeds wil oogsten wat ik de rest van het jaar heb gezaaid. En blijkt dat altijd weer te weinig te zijn.
Maar ook: in augustus worden koekjes sneller taai.
Elke augustus wil ik dan toch echt een keer die ene tatoeage. Op mijn enkel. Op mijn pols. Op mijn biceps. Had ik elke augustus toegegeven aan mijn verlangen, zag ik er inmiddels uit als de Leopard Man van Skye.
In augustus staat er geheid ergens in een nationale krant een foto met de blote billen van een man op de Gay Parade in Amsterdam. Wanneer er geen blote billen te zien waren op de GP van dit jaar, dan zoekt men in de archieven naar een exemplaar van voorgaande jaren. En elke augustus foeter ik op de clichébeelden over homoseksualiteit in de media.
Elke augustus wil ik ander werk. 'Iedereen wil zijn collega's weleens de hersens in slaan,' zei de vertrouwenspersoon. 'Niets aan de hand.'
Elke augustus komen er meer vlooieneitjes uit dan ik mij ooit kan herinneren te hebben meegemaakt. Elke augustus neem ik mij voor om vanaf nu elke dag te stofzuigen. Of om de dag. Of elke drie dagen. Of één keer in de week. Of toch maar elke maand.
Eigenlijk is augustus voor de zomer, wat januari is voor de winter. Een lange overgangsmaand waarin er van lang-toegeleefde-vrijheid wordt omgeschakeld naar de oude-waan-van-de-dag.
Was het maar september. De maand van de mode-catalogi met plaatjes van romantische herfsttaferelen waarin modellen dolgelukkig door het bos wandelen. De leuke herfst-jas en bijpassende sjaal aantrekkelijk uitgelicht. Zo'n tafereel waar een blije Golden Retriever niet mag ontbreken. De maand waarin het leven weer begint, de toeristen een beetje meer plaatsmaken voor inwoners, en er weer nieuwe series op televisie worden uitgezonden (in plaats van de herhalende herhalingen).
Tot dan is er wijn.
En chips.
Ik vind het ook maar verwarrend : uitzien naar nietsdoen in de vakantie. Ik ben ee best goed in geworden deze zomer, maar wil ik altijd zo leven? Wanneer ben ik op mijn ideaalst? Als ik altijd kan uitslapen en niet humeurig ben, maar geldloos en doelloos of vroeg opstaan, humeurig zijn, werken in dienst van anderen en een inkomen hebben?
BeantwoordenVerwijderenGrappig trouwens dat van die modecatalogi, de wehkampgids luidt voor mij ook nog altijd de herfst in.
Hoe is het trouwens met Cruella en Co.?
Wat een mooie overwegingen, Anita. Daar kun je een heel jaar zoet mee zijn. Cruella en Co. zijn nog steeds zichzelf. Ik durfde er niet meer over te schrijven, zo'n tranendal. Maar ik zal er binnenkort weer wat meer over vertellen. Gezellig dat je even langskwam!
BeantwoordenVerwijderen