Pak je koffers maar weer in, Nederland verwacht een natte zomer. Als ik de kranten moet geloven zijn er weinig landen waar je met een gerust hart de handdoek kunt uitrollen. In Italië is een groot aantal drugsdealers vrijgekomen, in Spanje is er weer eens een paard tussen het rundvlees aangetroffen. Oekraïne heeft mij nooit zo aangetrokken en Egypte durf ik nog niet aan.
België lijkt de enige veilige optie voor een zomervakantie dit jaar. Onze zuiderburen kijken enthousiast uit naar het WK, heb ik me laten vertellen. Zeker nu ze als favoriet zijn bestempeld door The Times. Ik gun het ze wel. Laat ze maar juichen en gillen, terwijl ik mij terugtrek op hun stranden. Knokke schijnt mondaine te zijn, Oostende kosmopolitisch en Bredene charmant. Ik heb de folders al besteld.
Patat en bier. Daar heb ik wel trek in. De laatste week heb ik dat regelmatig. Trek in te vet, te zout en te veel. Om te vieren dat ik weer veilig thuis ben, om mijn darmen wat bij te sterken, om te wennen aan het koude weer.
Dat de elastieken rand van de zwembroek wat strakker zit, hindert niets. Want de roddel gaat dat er binnenkort een virtual reality bril op de markt komt. Dat betekent dat de vakantie voortaan vanuit de luie stoel in de tuin (of de overdekte serre) genoten kan worden. In badjas of regenjas of pyjama.
Met de poezen op schoot.
Eindelijk.
Sam en Dave hebben meteen na mijn terugkomst het huis verlaten, daarbij de muizen vrij spel gegeven. Ze waren kennelijk not-amused, omdat ik ze had verlaten. Voor hun vertrek hadden ze het behang, vooral de stukken naast de krabpaal, op meerdere plekken bijgewerkt. De achterkant van de bank idem dito. Maar sinds vandaag is alles weer pais en vree in huize Polyester. Wat kan het weer ook schelen. Ik blijf in Nederland. Je weet wat ze zeggen: als de poezen het naar het zin hebben, dan heeft het baasje het ook goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten