Al die vluchtelingen in Europa. Al die nieuwe ideeën, dromen, verwachtingen. Zou dit het zijn? Zo'n moment in de geschiedenis dat een verandering plaatsvindt waarna nooit meer echt teruggekeerd kan worden naar hoe het was.
We zullen het pas achteraf weten. Soms lees ik wel eens kranten uit de Tweede Wereldoorlog. Wat later een belangrijke ontwikkeling in het strijdtoneel bleek, kreeg in de tijd dezelfde aandacht als de dagelijkse beslommeringen waar nu geen haan meer naar kraait. Op 6 juni 1944 was er een trekking van de Staatsloterij, ik bedoel maar.
Sowieso is de krant een mal medium. In de editie van gister las ik de hoopvolle koppen over de kansen van Dumoulin terwijl hij op de televisie achter mij een hopeloze achterstand opliep ten opzicht van zijn concurrent (wiens naam ik even ben vergeten).
Als het sportkatern zo achterloopt, hoe zit dat dan met de boekenbijlage? Is dit nog steeds het debuut van dit moment? Soms bekruipt mij weleens het gevoel dat de krant één grote advertentie is van meningen. Als ik niet oppas, zou ik verzanden in gedachtes over realiteit en de onmogelijkheid om die objectief te communiceren.
Gelukkig krijgt Mark bijstand van de hoofdredacteur van Esquire voor het dragen van een hoodie.
Overigens als de inhoud van de krant een knip voor de neus waard is, kan ik melden dat onderzoekers bewijs hebben gevonden dat een blauwe plek net zo'n pijn doet als sociale afwijzing. Namelijk, in beide gevallen is dezelfde regio in je brein actief. Dat doet mij weer denken aan de juf op de sportschool gister. Ik was de enige sukkel die zich meldde voor een Bodystep les. Natuurlijk wilde ik er onderuit. Teveel aandacht van een juf maakt mij erg verlegen. Maar ze was zo overduidelijk teleurgesteld over de lage opkomst dat ik ben gebleven.
Ik kan nu empirisch vaststellen dat spierpijn zeer doet. Voorlopig speelt de rest van de zondag op de bank af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten