Dit jaar ben ik niet naar Pride geweest. Ik had nog niet vermeld dat we tegenwoordig in de polder wonen (oftewel niet in de grote stad). Zo'n Miss Marple dorpje. Nadat je de dorpsentree bent gepasseerd en de bus uitstapt, voel je de wereld op de handrem trekken.
Elke dag moet ik op en neer. Elke keer bij terugkeer besef ik, net als wethouder Eric, hoe vies de grote stad eigenlijk is.
En druk.
Daarom blijft deze oude opa liever thuis in het weekend.
Voor lieden zoals ik heeft men iets speciaals uitgevonden, namelijk: Netflix. Een prachtig systeem dat je in staat stelt om volledige weekeindes te vullen met serie na serie na serie.
Gelukkig is er komkommertijd en mis ik niet zo veel. Ik geloof dat de Grieken nog steeds geld tekort hebben. Maar voor de rest is het een augustus zoals altijd. Samengevat: de Fransen zijn met z'n allen tegelijk de weg opgereden en verbazen zich over de drukte, er wordt gesport, er worden fouten gemaakt bij de politie, er komt een hittegolf, het gaat een keer weer regenen.
Dus trek ik mijn slippers aan en slof ik de tuin in. Een kop koffie in de ene hand, een sigaret in de andere. Ik rek mij ongegeneerd uit, krab wat op mijn hoofd.
De wereld kan nog wel even wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten