18 oktober 2014

The secret life of...

Ik dacht altijd dat er een soort wederzijds begrip was tussen Sam en Dave, zoals ze elkaar voorbij lopen op de gang zonder elkaar echt op te merken. Een beetje zoals collega's dat doen op de gang of bij de koffie.

Na het zien van The Secret Life of Domestic Cats op de BBC ben ik ervan overtuigd dat ze elkaar haten. In die documentaire wordt duidelijk wat katten uitspoken als er geen mensen in de buurt zijn. Daaruit is mij heel duidelijk geworden dat katten elkaars gezelschap niet altijd (i.e. meestal niet) waarderen.

En Dave likt zichzelf best vaak, thank you for sharing. Dat schijnt een teken te zijn dat katten zich niet op hun gemak voelen.

Documentaires zijn fascinerend. Ik ga de BBC vragen of ik er een mag maken over het leven van kantoormedewerkers. Dan vraag ik David Attenborough om toch nog een keer terug te keren naar de televisie om de voice-over te doen.

De camera zoomt in op onze systeem-beheerder. Een hele vriendelijke jongeman (als je zo oud bent als ik mag je ventjes van twintig zo noemen). Hij is charmant en verlegen. Ik zou hem kunnen introduceren in mijn vriendenkring maar dan zou hij binnen de kortste keren worden verslonden. Zo schattig ziet hij eruit. Draagt zijn metallica t-shirts ongestreken en heeft ze meestal een dag te lang aan waardoor er een hardnekkige lucht van aangebakken sesamzaad om hem heen hangt.

Daarna schuift de camera naar de nieuwe uitzendkracht die sinds een week bij ons op kantoor rondloopt. Een beeldschoon meisje van een jaar of twintig, strak in het vel, gekapt en gekleed volgens de laatste mode. De onschuld zelve, gevoelig en heel intelligent (als je zo oud bent als ik, mag je dat soort onzin uitkramen) en neemt haar taken heel serieus.

Op de beelden van de vele infrarode camera's valt op hoe vaak de systeem-beheerder tegenwoordig uit zijn donkere serverhok kruipt en zichzelf in het daglicht begeeft. Je ziet hem balen dat het kopieerapparaat genoeg toner heeft, het papier niet meer verkreukelt en niet op onmogelijke wijze vastdraait in de mechanische ingewanden.

En dan: hij praat! (Dat zie je zijn collega's denken.) Met haar!

Uiteraard is dit een documentaire in meerdere delen. Volgende week zullen we zien hoe het verder gaat. Zal de nieuwe uitzendkracht ook een keer een praatje initiëren met de systeem-beheerder? Maar ook: overleeft de onschuldige nieuwkomer de eerste ontmoeting met Cruella, de geslepen madam gepokt en gemazeld door jarenlange dienst in het kantoorleven?

Stay tuned.

2 opmerkingen:

  1. Zijn Dave en Sam jouw katten?

    Ik had twee katten, je hebt ze gekend (toch?) en ik besefte heel lang niet dat de ene de andere terroriseerde. Zo zielig....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk nog vaak aan één van jouw katten. Ik denk dat ze Molly heette. Een lieve schat met hooikoorts en 1 oog. Of heette zij Minoes? Jouw andere kat was liever mens geweest. Ja, ik herinner ze zeker nog.
      Ik hoop dat Sam en Dave begrijpen dat mijn intentie goed is. Nu liggen ze samen op bed. Dat moet toch een goed teken zijn, zou je denken?

      Verwijderen

Gott nytt år

Uiteindelijk is het niet te doen, besloot ik. De verwachtingen zijn te hoog. Na maanden afwezigheid, kun je maar beter gewoon weer beginnen....