Ja, daa-hag

Een negenjarig jongetje maakt nog kans om kunstrijder van Olympisch niveau te worden. Dat was ongeveer het enige dat Hans van Zetten als commentaar kon verzinnen gedurende de kür van Javier Fernandez, de eerste en volgens mij enige Spanjaard ooit aangetroffen op schaatsen. Javiers vierdubbele flipflops en zijn viervoudige Rieberger liet Hans voorbij gaan om alle jongetjes in Nederland toe te spreken.

'Jullie hebben dus nog tien jaar,' zei Hans.

Terwijl de mooi uitgedoste Spanjaard voorbij dartelde op zijn ijzers, mijmerde Hans: 'maar niet alle negenjarige jongetjes.' Hier volgde een dramatische pauze. Om iets te zeggen over het spektakel van Javier? Dan ken je Hans nog niet.

'Als je een dikkertje bent,' ging Hans verder, 'dan kan het niet.'

Zo ging het maar door. Ik heb Hans en Javier op een gegeven moment maar weggezapt in ruil voor Skeleton. Liever mensen op een theeblad een ijsbaan zien afglijden dan het gefilosofeer van Hans te moeten aanhoren.

Ik kan mij verschrikkelijk ergeren aan presentatoren. En ik ben ook nog eens heel slecht in namen, dus ik vergeet meestal hoe mijn Nemesis (of is het meervoud Nemeses?) heten. (X. wist nog van Hans). Er was er ooit een man bij EuroSport (wiens stem verdacht veel op die van Hans leek) die tijdens het becommentariëren van een tenniswedstrijd een broodje hete kroket zat te eten. Met de microfoon open. Toen Boris Becker of Micheal Stich (dit voorval is al weer een tijdje terug) een ace sloeg, was het enige commentaar: 'Ja, daa-hag.'

Hoe het ook zij, Javier maakt nog een kans op een medaille. Hoewel Hanyu wel heel erg goed is. De beslissing valt vanavond, dus je maakt kans dat ik halverwege dit gesprek plotseling moet stoppen. 

Overigens heeft Hans de dertig plussers met rust gelaten. Mijn droom om kledingontwerper te worden van kunstrijders die meedoen aan de Olympische Spelen is nog niet in duigen. Dan word ik  bloezenspecialist. Ik fantaseer al dagen over los wapperende lange zijde mouwen die de amplitude krachtig benadrukken. Mocht Hans tegen die tijd nog verveeld boven een microfoon hangen om de beweging van ijsdansers van commentaar te moeten voorzien, dan hoop ik dat mijn bloezen hem kunnen inspireren iets nuttigs te zeggen. Och, wat zei Oprah ook al weer? You gotta dream big.