De buren

Blijkt dat ik elke keer weer andere buren heb. Wanneer je op 'Next blog' klikt, bovenaan deze website, krijg je een volgende blog aangeboden door Blogger. 

Ik ben er achter gekomen, door een beetje zinloos te klikken, dat het niet elke keer dezelfde blog is die wordt getoond, maar iedere keer een ander. 

Ik zit nu al een uur al die blogs te bekijken. De randomness is verslavend. 

Sommige blogs zijn lang geleden verlaten, de laatste update jaren terug. Heel veel blogs gaan over handwerken en koken. Interessant, ik wist niet wat er allemaal mogelijk is met naald en draad. Misschien dat ik ook nog eens de keuken in ga en al die lekkere taarten bakken. 

Op die manier ben ik de blog van Anita tegen gekomen. Iedereen die mij kent weet waarom ik ben blijven haken bij haar blog (nieuwe schoonmaakspullen, mijn hele gootsteen staat er vol mee).  Anita heeft een prijsvraag bedacht. Voor de nieuwsgierigen onder ons: http://moordinhetblairhouse.blogspot.nl/2013/03/moorddadig-leuke-give-away.html

  

 

De staart van Sam

Er komt niet veel van, dat schrijven. Lamlendige dagen van laat op en te veel televisie kijken. Ben helemaal dol op Sonia Pereria van Astro TV. Ze is waarschijnlijk een betere paragnost dan presentatrice, maar daar lijkt ze lak aan te hebben. Dat geeft steun. Hoeft dus niet zo te zijn dat je werk foutloos moet kunnen. Ik kan niets foutloos. Door Sonia weet ik dat ik daardoor niet kansloos ben.  

Maak me zorgen om Sam. Zijn staart hangt slap naar beneden alsof er geen kracht meer in zit. Hij lijkt er geen last van te hebben, vertoont geen tekenen van pijn.  Desondanks vind ik mij een slechte poezenvader. Neem mij voor met hem naar dierenarts te gaan als loon binnen is. Gek hoor, om gewoon betaald te worden terwijl ik thuis zit. Hoe lang duurt dat nog?

Zes weken geleden huilend werk verlaten. Een jaar geleden eerste werkdag. Begon toen zo goed, met Peter de fijne baas. De prachtige locatie midden in de stad. Elke middag soep eten bij Soup Kitchen. Cruella, waar ik het secretariaat mee moest delen, was toen voetveeg van Hans en Griezel. Die drie hadden het druk met elkaar, ik had het fijn met Peter. De man was een schat. Had vrouw en drie kinderen, ging elke dag om vijf uur naar huis, commerciële instelling of niet. Familie vond hij belangrijk, of het nou om mens- of katachtige ging. ‘Semendeef,’ kon hij altijd zo prachtig zeggen. September vertelde hij dat hij ontslag had genomen voor ‘persoonlijke redenen.’ Zogenaamd omdat zijn Christelijke normen en waarden niet meer strookten met die van het bedrijf (ook op zondag open). Maar ik weet zeker dat Hans en Griezel hem weg wilde hebben (ging achteraf niet door, die openstelling op zondag). Oktober is het bedrijf verhuisd naar Zuid Oost, ergens in het midden van niets. Geen soep meer in de pauzes, Hans en Griezel als baas en Cruella die met haar neus omhoog niets meer met mij te maken wil hebben omdat ze ‘promotie’ had gemaakt naar een of andere communicatiefunctie. Toen had ik natuurlijk meteen weg moeten rennen, met Peter mee. Maar ben blijven zitten, dacht dat het wel mee zou vallen. Mij werd immers ook promotie beloofd. Als ik maar inzet toonde.

Zo hopeloos. Wat je ook doet, het is nooit goed. Waar wilde ik eigenlijk naar toe promoveren? Ik weet het echt niet meer. Als ik zo de advertenties doorlees op het web weet ik niet eens meer wat nou bij mij past. Heb ik een negen tot vijf mentaliteit? Ja, natuurlijk. Wie niet? Wil ik commercieel of non-profit? Nu even helemaal niets. Behalve dat het mooi weer wordt. En lekker warm. Dan ga ik de tuin in. Misschien dat ik daar nog iets van kan maken. 

De eerste post

Schrijf het van je af, zei de arboarts. Dan prop je het niet zo op van binnen.

Het is officieel. Diagnose: burn out.  De arboarts zegt dat ik voorlopig niet kan werken. 

Dus zit ik thuis met Sam en Dave op schoot, naar buiten te staren. Veel energie voor iets anders heb ik niet eigenlijk. 

Ik slaap veel. Te veel. Vandaag om twaalf uur uit bed. Ontbijt met een sigaret en een kop koffie (zo’n beetje alle goeie voornemens heb ik gebroken). Voel me brak.