Je hebt gelijk, ik begin er niet meer over. We weten nu wel hoe snel de tijd gaat, meneer Polyester, hoor ik je denken. Hoe doet men dat, regelmatig een stuk schrijven voor een blog? Tips en ideeën zijn welkom.
Eind oktober gaven X. en ik acte de présence op een verjaardagsfeest. Uiteraard was er dat onhandige moment bij binnenkomst. Daar zaten ze allemaal op een rij, dezelfde ooms, tantes, zussen, broers, ouders van dezelfde jarige job als verleden jaar. Ietsje ouder, iets andere teint in het haar, maar onmiskenbaar in dezelfde volgorde op een rij. Geef je een hand of drie zoenen? Zoals bij veel van dat soort sociale uitdagingen besloot ik te doen wat X. deed.
De keuken was kortgeleden gerenoveerd en compleet nieuw ingericht. Voor de grap bestelde ik een cortado voor X en een Latte Macchiato voor mijzelf. Zonder blikken of blozen werd mijn bestelling opgenomen en even later stonden twee zeer professioneel uitziende kopjes koffie voor ons neus. De rest van de avond heb ik mijn grapjas en lolbroek maar aan de wilgen gehangen.
Het gaat goed met Sam en Dave. Nog steeds heel stoer, als ze willen, maar nu even niet. De winter begint een beetje op te komen, dus zijn ze alvast aan het oefenen voor de winterslaap. Ze liggen innig verstrengeld in de warme gloed van de kachel.
En ik? Ik loop door de archieven van mijn brein op zoek naar dat onderwerp waar ik zo graag een blog over wil schrijven. Misschien is het tijd voor een BuJo? Meneer Polyester wordt nog eens hip, hoor ik je denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten