Niet paniek

Het is van uiterst belang om niet gearresteerd te worden voor moord. In het algemeen, maar ook in het bijzonder sinds ik een paar haren heb opgestuurd naar een laboratorium in ruil voor een intolerantietest. Toen ik de haren op de bus had gedaan, opperde X. dat het weleens een nep laboratorium kan zijn die mijn haar helemaal niet gaat testen maar die alleen mijn DNA wil bewaren in een database om door te verkopen aan de politie in Amerika. 

Mijn wantrouwen is alleen maar gegroeid sinds de uitslag binnen is. Het document is opgesteld in slecht Nederlands. Ik blijk intolerant te zijn voor gouden hamsters. 'Wat moet ik nu doen?' staat er. Antwoord: 'Niet paniek.' Als ik dat lees, dan begin ik toch te twijfelen aan de validiteit van zo'n uitslag. Ik bedoel, wie heeft er ooit van gouden hamsters gehoord?

Gelukkig was er de Royal Wedding afgelopen zaterdag. Alleen het punt was dat ik een afspraak had (en niet meer kon afzeggen) waardoor ik het niet live kon meekijken. Alle vijf uur televisie heb ik in drie uur teruggekeken op de recorder. Een aanrader! De arriverende gasten, sommige balancerend over kinderkopjes in hoge hakken, de (minutenlange) preken van bisschoppen, de muziekintermezzo's. Alles (alles!) heb ik twee keer zo snel voorbij zien komen.

Het punt daar weer van is dat het lang niet zo emotioneel uitput. Voor het eerst in jaren heb ik geen traantje gelaten bij een huwelijksceremonie. Mogelijk dat dat niet alleen door het hoge terugkijk-tempo komt, maar ook door mijn leeftijd. Al die poespas, de jurk, de bloemen, de pracht, de praal, het doet me tegenwoordig niet meer zo veel. Ik dacht dezelfde emotie te detecteren bij Philip. 'Hoe lang nog?' zag ik hem denken toen hij verveeld door het programmaboekje bladerde.

Niet paniek.

De dag is goed verlopen. De stof is gaan liggen. Er is nog wijn over van zaterdag.