Rentree

Zo.

Dat duurde.

Sam, Dave en ik zijn verhuisd. Ik heb ergens gelezen dat verhuizen op nummer drie staat in de top tien van de meest traumatische gebeurtenissen. Bij mij is het met stip naar nummer één verplaatst.

We zijn ingetrokken bij X. Hij woont groter, mooier. Met geïsoleerde muren en dubbel beglaasde ramen. De tuin is gigantisch, heeft niveauverschillen. Ik moet naar beneden lopen om het gedeelte met de kruiden en de groenten te bereiken. Elke dag huppel ik even rond de vijver. Sam en Dave kunnen nog geen genoeg krijgen van het schommelzitje bij de vuurkolf.

Hoewel blij en vrolijk, beginnen de wittebroodsweken een beetje te verkleuren. Ik bedoel dat die fles wijn elke avond samen met de blokjes kaas enorm in de strakke kleren is gaat zitten.

Bovendien moet er wat meer Regelmaat, Rust en Reinheid in huize Polyester komen. Geen andere maand leent zich daar beter voor dan augustus.

Gelukkig is het nog juli.

En kijk, er is nog een bodempje Port en een halve reep chocola om mijn aanstaande rentree in blogland te vieren.